නන්දි විසාල ජාතකය

 දුවේ පුතේ අද බිනර පොහොය දවසයි. ඔන්න නැන්දා අද ඔයාලට කියන්නෙ ජාතක කථාවක්.

ඉස්සර කාලෙ භාරතයේ,  බමුණෙක්  ඈත ගමක වාසය කළා. මේ බමුණාට නන්දිවිසාල නම් ගවයෙක් සිටියා. නන්දිවිසාල ගවයා ලොකු මහත් වෙත් දී බමුණා ටිකින් ටික වයසට ගියා. බමුණාට මුදල් අතින් කරදර වුණා. තමා ව ඇති දැඩි කළ හාම්පුතාට තමා සැලකිය යුතු යයි නන්දි විසාල කල්පනා කළා. එහෙම හිතමින් නන්දි විසාල බමුණා ළඟට ගියා.

“ඔබ මුදල් කරදරයෙන් ඉන්නා බව මට තේරෙනවා. මම ඔබට පොහොසත් වෙන්න මගක් කියලා දෙන්නම්.”

“ඒ කොහොමදැයි බමුණා ඇසුවා”

“එකට බඳින ලද ගැල් සීයක් එකවර තනිවම අදින්න මගේ ගවයාට පුළුවන් බව පවසා ඔබ කහවනු දහසක් ඔට්ටුවක් අල්ලන්න” නන්දිවිසාල කිව්වා.

බමුණාත් ඒ විදියටම කළා. ධනවත් සිටුවරු සමඟින් ඔට්ටු ඇල්ලුවා. තරගය නියමිත දිනයේදී බමුණා නන්දිවිසාලගේ පිටට නැග්ගා. නන්දිවිසාල බැඳ සිටියේ මුල්ම කරත්තෙයි. බමුණා නන්දිවිසාලට මෙසේ කිව්වා.

“ඇදපන් කුළු හරකෝ ඇදපන්” බමුණා නන්දි විසාලට කෑ ගහලා කිව්වා. 

නන්දවිසාල සිටි තැනින් සෙලවුණේවත් නැහැ. බමුණා නන්දි විසාලට කෙවිටෙන් තඩි බෑවා. 

නරක වචනයෙනුත් බැන්නා. ඉතින් නන්දි විසාල අඩියක් වත් ඉදිරියට ගියේ නැහැ. අන්තිමේදී බමුණා කහවුණු දහසේ ඔට්ටුව පරාජය වුණා. බමුණාට හරිම දුකයි.

“ඇයි මෙහෙම දුකින් නිදාගෙන ඉන්නේ” නන්දිවිසාල ඇසුවා. 

“මම නිදා ගන්නවා නොවෙයි. කහවුණු දහස  පැරදුණ දුකිනුයි ඉන්නේ” 

බමුණාගේ කතාව අසා සිටි නන්දිවිසාලට ලොකු අනුකම්පාවක් ඇති වුණා.

“ඔබට පාඩු වුණේ ඔබ නිසාමයි. මම කිසිදාක ඔබට වරදක් කරළා නැහැ. මම තරගයට ඉදිරිපත් වුණෙත් ඔබට මුදල් හම්බ කරලා දෙන්නයි. ඒත් ඔබ මට කතා කළේ ඉතාම පහත් විදියටයි. මට බැන්නා වගේම මට පහර දුන්නා. ඒ නිසයි මම කරත්තය අඩියක්වත් ඉස්සරහට ඇද්දේ නැත්තේ” නන්දි විසාල කිව්වා. 

වැරැද්ද තමා අත බව බමුණාට තේරුණා. නැවතත් නිකරුණේ හිරිහැර නොකරන බවට බමුණා පොරොන්දු වුණා.

“එහෙම නම් නැවතත් ගිහින් මගේ ගවයාට ගැල් සීයක් එකවර අදින්නට පුළුවන් කියලා 

“කහවුණු දෙදහසක් ඔට්ටු අල්ලන්න” නන්දි විසාල කිව්වා. 

බමුණා ඒ විදියටම කළා. එදා උදේ බමුණා නන්දි විසාල ව නාවලා හොඳට කවලා මල් මාලා වලින් සැරසුවා. සරසවාගෙන තරග බිමට රැගෙන ගියා. තරගය ඇරඹුනා.
“නන්දි විසාල මගේ හොඳ රත්තරන් පුතා! මේ ගැල් සීයම එකවර අදින්න. ඔයා හොඳ දක්ෂයා” බමුණා කිව්වා. 

නන්දි විසාලට ආඩම්බර හිතුණා. බමුණාගේ කරුණාවන්ත කට හඬට නන්දිවිසාල ගැල් සීයම එකවර ඇදගෙන ඉදිරියට ගියා. බලා සිටි මිනිසුන් අත් පුඩි ගැසුවා. නන්දි විසාලට ප‍්‍රීති ඝෝෂා කළා. බමුණා රන් කහවුණු දෙදහසේ ඔට්ටුව දිණුවා. දෙදෙනාටම හරි සතුටු හිතුනා.

**දැක්ක නේද? අපි නරක වචන කතා කරන කොට කවුරුවත් අපිට කැමති වෙන්නෙ නෑ.  තිරිසන් සතෙක් වත් අපි බැනල සැරෙන් කතා කරනවාට ආස නෑ. ඒ නිසා  අපි හැම වෙලාවෙම ප්‍රිය වචනම කතා කරන්න පුරුදු වෙමු.

(නන්දි විසාල ජාතකය ඇසුරිනි)