සත්තිගුම්බ ජාතකය.

ඉන්දියාවේ උත්තර පංචාල නුවර මහ ඉඹුල් කැලයක් තිබුණා. ඒ කැලෑවේ ගිරා පවුලක් වාසය කලා. ඒ ගිරා පවුලේ පුංචි ගිරා පැටවුන් දෙන්නෙක් හිටියා.  දවසක් මහ සුළඟක් ඇවිත් මේ ගිරා කූඩුව ගහ ගෙන ගියා. මේ පැටවුන් දෙන්නාත් හුළඟට අසු වුණා.  එයින් එක් පැටවෙක් හොරුන් වසනා ගම්මානයකට වැටුනා. හොරු ඌව අල්ලා ගෙන හදා වඩා ගත්තා. අනෙක් ගිරා පැටියා තාපස වරුන්ගේ  අසපුවකට වැටුනා. තාපස වරු ඌව ආදරෙන් හදා වඩා ගත්තා. හොරුන් ලඟ වැඩුන ගිරවා නරක වචන කතා කලා. හොර මැරකම් පුරුදු වුනා. තාපසවරුන් ලඟ හැදුන වැඩුන ගිරවා ප්‍රිය වචන කතා කලා. කීකරුව හැදුනා. හොඳ පුරුදු පුහුණු වුණා. 

දවසක් දුවේ, පුතේ, ඒ රටේ රජතුමා දඩයමේ ගියා. රජතුමාට පාර වැරදුනා. හොරු කණ්ඩායම හිටිය කැලයේ ගසක් මුල වෙහෙසට පත් රජතුමා ඉඳගත්තා. හොරුන් ලඟ හැදුන ගිරවා "  මූව අල්ලාපිය, මූට කොටාපිය ,  මූව මරාපිය "  කියල නපුරු කැත වචන වලින් කෑ ගැහුවා. රජතුමා හොඳටම බය වෙලා එතැනින් ගියා. දන්නෙම නැතිව ඊට පස්සෙ තාපසයින්ගේ ආරාමයට ආව. එතන හිටිය හොඳ ගිරවා " එන්න, අසුන්ගන්න, මේ පළතුරු කන්න,ඔබට හුඟක් වෙහෙසද? තාපසවරු කැලයට ගියා. ඉක්මනින්ම ඒවි " කියල බොහොම ආදරෙන් කතා කළා. රජතුමා පුදුම උනා. කලින් ගිරවා කිව්ව දේවල් මේ වෙලාවෙ රජතුමා කිව්වා. එවිට මේ ගුණවත් ගිරාපැටියා ඒ තමාගේ සොහොයුරා බව රජතුමාට කිව්වා. එයා හොරුන් අතට පත් වෙලා නපුරු කම්, නරක වචන  ඉගෙන ගත් බවත් තමන් තාපසයින් ගෙන් යහපත දේ, ප්‍රිය වචන හා හොඳ ගුණධර්ම ඉගෙන ගත් බවත් රජතුමාට කීවා. 

රජතුමා තාපසවරු එනතෙක් වෙහෙස නිවා ගෙන ගිරවා එක්ක සතුටින් කාලය ගත කෙරුවා. තාපසවරු පැමිණියාට පස්සෙ රජතුමා මේ කතාවේ ඇත්ත විස්තරය පැහදිළිවම දැන ගත්තා. 


මේ කතාවෙන් කියවෙන්නෙ අපි කවදාවත්ම නරක අය ආශ්‍රය කරන්න හොඳ නෑ. අපි නරක අය ආශ්‍රය කලාම අපිත් නරක අය වෙනවා. මොකද ඒ නරක ගති ඉබේටම අපිටත් පුරුදු වෙනවා. අපි නිතරම හොඳ යහළුවන් ආශ්‍රය කරන්න ඕනෙ. ගුණවත් අයම ඇසුරු කරන්න ඕනෙ. හොඳ ගතිගුණ පුරුදු වෙන්නෙ එතකොටයි. ඒ නිසා අපි නිතරම හොඳ අයවම ඇසුරු කරන්න ඕනෙ. 

පුතාල , දුවල හැමටම තෙරුවන් සරණයි!.